Na długo przed pojawieniem się brzęczenia żelazka elektrycznego, żelazko węglowe – znane również jako żelazko na węgiel lub żelazko samonagrzewające – było cudem XIX-wiecznej pomysłowości. Używane w domach i pralniach w całej Europie, Ameryce i poza nią, to żeliwne urządzenie, które przywracało porządek pogniecionej pościeli bez ani jednego przewodu ani gniazdka.
W przeciwieństwie do ciężkich, stale podgrzewanych „smutnych żelazek”, które pojawiły się wcześniej, żelazko węglowe wytwarzało stałe ciepło dzięki żarzącym się węglom umieszczonym w jego wnętrzu. Było przenośne, praktyczne i zaskakująco wydajne jak na swoje czasy.
Przyjrzyjmy się bliżej temu fascynującemu fragmentowi historii kraju i temu, jak ogień zamieniał się w eleganckie kołnierzyki i gładkie prześcieradła.
🔥 Najważniejsze cechy żelazka węglowego
1. Korpus żeliwny z wewnętrzną komorą
Żelazko nie było lite – było pustą komorą przeznaczoną do przechowywania gorącego węgla drzewnego. Dzięki temu ciepło rozchodziło się od wewnątrz, utrzymując stopę żelazka w cieple znacznie dłużej niż w przypadku żelazek litych.
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
